Kuchnia żydowska to wielość inspiracji i różnorodność smaków, to mapa rysowana przez dzieje. Gdziekolwiek żyli Żydzi, czerpali z lokalnych tradycji, korzystając z dostępnych produktów. Wszystkie jednak potrawy musiały zostać dostosowane do żydowskiego prawa religijnego, tak aby mogły być określone jako koszerne, czyli nadające się do spożycia. Wiele z potraw kuchni Żydów galicyjskich zawiera więc elementy, mające swoje źródło w polskiej, rusińskiej czy austriackiej kulturze kulinarnej. Wspólnymi cechami większości odmian kuchni żydowskich jest obfite stosowanie niektórych przypraw (gałka muszkatołowa, goździki, szafran, kminek), częste używanie cebuli i czosnku. To, co jedzono na co dzień, różniło się jednak od dań podawanych przy okazji świąt czy szabatów. Coroczny cykl świąt wiązał się z potrawami obrzędowymi, takimi jak maca na święto Paschy, uszy Hamana jedzone z okazji Purim czy szabatowy czulent. O wzajemnej relacji świadczy fakt, iż określenia takie jak cymes, chała, szabaśnik albo bajgle weszły na do użycia w języku polskim. Jeżeli mowa o tych ostatnich - okrągłych bułeczkach z dziurką w środku, które podbiły podniebienia całego świata -  to mają one pochodzący z małopolskiego Krakowa XVI-wieczny rodowód. Obecnie możemy znaleźć w Krakowie pozostałości dawnych galicyjskich austerii i choć większość z nich nie posiada certyfikatu koszerności,  można dzięki nim poznać smak najciekawszych żydowskich potraw i alkoholi, słuchając jednocześnie koncertów tradycyjnej muzyki klezmerskiej.